چند وقته شروع کردم به یادگیری زبان دوم ( ترکی استانبولی)
البته به موازات تقویت زبان انگلیسی هم فراموش نمیشه
فکرشم نمیکردم درگیری با زبان انقدر شیرین باشه !!!!
وقتی خیلی بچه بودم یعنی از 8 سالگی تا 14 سالگی درگیر با یادگیری انگلیسی بودم اما هیچ لذتی برام نداشت
خب طبیعی هم بود نه کاربردی, نه هدفی ...اصلا فازم چی بود که میرفتم؟؟
اما الآن ترکی و با عشق یاد میگیرم
با هر جمله و هر روزی که میگذره دارم قدم به قدم نزدک میشم به هدفم
راستش همینطور که پیش میرم حس میکم دارم دو جهان و فتح میکنم
کاش یکم وقتم آزادتر بود تا با تمرکز بیشتری روش کار میکردم
چقدر زندگی غیر قابل پیش بینی بود و نمیدونستم
وقتی خودمو تو آینه میبینم , به چشمای خودم که خیره میشم فاصله ام با گذشته ام رو به وضوح میبینم
و واقعیت اینه که دیروز های پر فراز و نشیب بودن که امروز نسبتا هموار منو ساختن
تازه میفهمم تنها قانون ثابت دنیا "قانون تغییر " هست...
